język się komuś plącze

См. также в других словарях:

• język się plącze — {{/stl 13}}{{stl 8}}{komuś} {{/stl 8}}{{stl 7}} czyjaś mowa jest bełkotliwa, ktoś myli się, mówiąc : {{/stl 7}}{{stl 10}}Język plącze się komuś po kilku kieliszkach wódki. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• język — 1. pot. Biec, biegać, pędzić, gonić, latać, lecieć z wywieszonym językiem, posp. jęzorem, ozorem «iść, biec, biegać bardzo szybko (mimo zmęczenia), śpiesząc się, chcąc gdzieś zdążyć lub coś załatwić»: Tadzio lata z wywieszonym językiem i skupuje …   Słownik frazeologiczny

• język — m III, D. a, N. językkiem; lm M. i 1. «narząd w jamie ustnej, składający się z elastycznych mięśni, pokryty błoną śluzową, mieszczący narządy smaku, biorący udział w ssaniu, żuciu i połykaniu pokarmów; u ludzi ponadto jeden z najważniejszych… …   Słownik języka polskiego

• plątać się — pot. Plątać się komuś pod nogami «kręcić się, krążyć w pobliżu kogoś, przeszkadzając mu»: – Pan wie, że osoby postronne nie mają prawa plątać się pod nogami w trakcie czynności dochodzeniowych – oznajmił tonem służbisty. M. Bielecki, Dziewczyna.… …   Słownik frazeologiczny

• plątać się — I – poplątać się {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} łączyć się, zbijać się; motać się, splątywać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nitki się plączą przy haftowaniu. Poplątała mi się włóczka. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• plątać — ndk IX, plączę, plączesz, plącz, plątaćał, plątaćany 1. «gmatwać, motać, wikłać» Plątać nici. Plątać włosy. 2. pot. «brać jedno za drugie, niesłusznie coś z czymś utożsamiać» Plątać nazwiska różnych autorów. Plątać daty historyczne. plątać się 1 …   Słownik języka polskiego

• głowa — ż IV, CMs. głowawie; lm D. głów 1. «część ciała zawierająca mózg i narządy zmysłów, u człowieka i niektórych małp wysunięta ku górze, u zwierząt ku przodowi» Mała, duża, kształtna głowa. Ludzka, rybia, psia głowa. Głowa ptaka, psa, ryby. Ból… …   Słownik języka polskiego